ประวัติศาสตร์แบบความจำเสื่อม ทั้งเลือกจำและแกล้งลืม บิดเบือนและอคติ ริเริ่มโดยรัฐ เป็นประวัติศาสตร์ที่เข้ากันได้ดีกับนิสัยคนไทยที่รักสนุก รังเกียจความยาก ไม่ชอบความจริงจังและความเคร่งขรึม
การจัดการกับความทรงจำและประวัติศาสตร์ในส่วนที่โหดร้ายและน่าขยะแขยงคือส่วนหนึ่งของการเรียนรู้ตนเอง การรื้อฟื้นประวัติศาสตร์ 6 ตุลาคม 2519 คือการที่สังคมไทยได้เผชิญหน้ากับอีกด้านหนึ่งของตัวตน เป็นความจริงด้านที่มีแต่คนเบือนหน้าหนี หลอกตัวเองว่าไม่เคยเกิดขึ้นจริง ตราบใดที่สังคมไทยยังไม่ได้จัดการชำระประวัติศาสตร์ในส่วนนี้ 6 ตุลาคม 2519 จะยังคงเป็นความทรงจำที่สยดสยองหลอกหลอน และคนไทยก็จะไม่เคยได้เรียนรู้อะไรจากประวัติศาสตร์ส่วนนี้เลย